ذات الریه یا پنومونی چیست؟ علائم، علل، درمان و پیشگیری

ذات الریه چیست؟ ذات الریه یا پنومونی عفونت در یک یا هر دو ریه است که توسط باکتری، ویروس یا قارچ ایجاد می شود. عفونت منجر به التهاب در کیسه های هوایی ریه ها که به آن آلوئول می گویند می شود. آلوئول با مایع یا چرک پر می شوند و تنفس را دشوار می کنند.

ذات الریه ویروسی و باکتریایی هر دو مسری هستند. این بدان معناست که می توانند از طریق استنشاق قطرات معلق در هوا ناشی از عطسه یا سرفه از فردی به فرد دیگر سرایت کنند.

همچنین ممکن است در تماس با سطوح یا اشیایی که به باکتری ها یا ویروس های عامل ذات الریه آلوده هستند، به این نوع ذات الریه مبتلا شوید.

در صورت نیاز به خدمات پزشکی و درمان در منزل و همچنین ویزیت آنلاین پزشک عمومی و متخصص کافی ست با کارشناس ما به شماره 09026797779 تماس بگیرید و یا در واتساپ پیام دهید.

ممکن است از محیط اطراف به ذات الریه قارچی مبتلا شوید. این نوع از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند.

ذات الریه بر اساس محل یا نحوه ایجاد آن طبقه بندی می شود:

ذات الریه اکتسابی بیمارستانی (HAP)

این نوع پنومونی باکتریایی در طول بستری شدن در بیمارستان رخ می دهد. این نوع می تواند جدی تر از انواع دیگر باشد، زیرا باکتری های درگیر ممکن است نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم تر باشند.

ذات الریه اکتسابی از جامعه (CAP)

این نوع به ذات الریه ای اشاره دارد که خارج از یک محیط پزشکی یا سازمانی به فرد منتقل می شود.

ذات الریه مرتبط با ونتیلاتور (VAP)

هنگامی که افرادی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند به ذات الریه مبتلا می شوند، به آن VAP می گویند.

پنومونی آسپیراسیون

استنشاق باکتری به ریه ها از طریق غذا، نوشیدنی یا بزاق می تواند باعث ذات الریه آسپیراسیون شود. اگر مشکل بلع داشته باشید یا در اثر مصرف مخدر، الکل یا سایر داروها بیش از حد آرام باشید، احتمال بروز این بیماری بیشتر است.

پنومونی راه رفتن

پنومونی راه رفتن یک مورد خفیف‌تر پنومونی است. افراد مبتلا به پنومونی راه رفتن ممکن است حتی ندانند که به ذات الریه مبتلا هستند. علائم آنها ممکن است بیشتر شبیه یک عفونت تنفسی خفیف باشد تا ذات الریه. با این حال، پنومونی راه رفتن ممکن است به دوره نقاهت طولانی تری نیاز داشته باشد.

علائم پنومونی راه رفتن می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تب خفیف
• سرفه خشک که بیش از یک هفته طول می کشد
• لرز
• تنگی نفس
• درد قفسه سینه
• کاهش اشتها

ویروس ها و باکتری ها مانند استرپتوکوک پنومونیه یا هموفیلوس آنفولانزا اغلب باعث ذات الریه می شوند. با این حال، در پنومونی راه رفتن، باکتری مایکوپلاسما پنومونیه معمولاً باعث این بیماری می شود.

مراحل پنومونی

ذات الریه ممکن است بر اساس ناحیه ای از ریه که تحت تأثیر قرار می دهد طبقه بندی شود:

برونکوپنومونی

برونکوپنومونی می تواند نواحی را در سرتاسر هر دو ریه تحت تاثیر قرار دهد. اغلب در نزدیکی یا اطراف نایژه یا برونش است. لوله هایی که از نای به ریه ها منتهی می شوند.

پنومونی لوبار

پنومونی لوبار یک یا چند لوب ریه را تحت تاثیر قرار می دهد. هر ریه از لوب ها ساخته شده است که بخش های مشخصی از ریه هستند.

پنومونی لوبار را می توان بر اساس نحوه پیشرفت به چهار مرحله تقسیم کرد:

• تراکم. بافت ریه سنگین و متراکم به نظر می رسد. مایع پر از ارگانیسم های عفونی در کیسه های هوا جمع شده است.
• هپاتیزاسیون قرمز. گلبول های قرمز خون و سلول های ایمنی وارد مایع شده اند. این باعث می شود ریه ها قرمز و جامد به نظر برسند.
• هپاتیزاسیون خاکستری. در حالی که سلول های ایمنی باقی مانده اند، گلبول های قرمز خون شروع به شکستن کرده اند. تجزیه گلبول های قرمز باعث تغییر رنگ از قرمز به خاکستری می شود.
• وضوح. سلول های ایمنی شروع به پاکسازی عفونت کرده اند. سرفه مولد به خروج مایع باقی مانده از ریه ها کمک می کند.

علائم پنومونی

علائم پنومونی می تواند خفیف تا تهدید کننده حیات متغیر باشد. علائم می توانند شامل موارد زیر باشند:

• سرفه هایی که ممکن است خلط تولید کند
• تب
• تعریق یا لرز
• تنگی نفس که هنگام انجام فعالیت های عادی یا حتی در هنگام استراحت اتفاق می افتد
• درد قفسه سینه که هنگام نفس کشیدن یا سرفه بدتر می شود
• احساس خستگی یا ضعف
• از دست دادن اشتها
• حالت تهوع یا استفراغ
• سردرد

سایر علائم ممکن است بسته به سن و وضعیت سلامت عمومی فرد متفاوت باشد:

• نوزادان ممکن است علائمی نداشته باشند اما گاهی اوقات ممکن است استفراغ کنند، انرژی نداشته باشند یا در نوشیدن یا خوردن مشکل داشته باشند.
• کودکان زیر 5 سال ممکن است تنفس سریع یا خس خس سینه داشته باشند.
• افراد مسن ممکن است علائم خفیف تری داشته باشند. آنها همچنین می توانند گیجی یا کاهش دمای بدن به میزان کمتر از حد معمول را تجربه کنند.

علل ذات الریه

ذات الریه زمانی اتفاق می افتد که میکروب ها وارد ریه های شما شده و باعث عفونت شوند. واکنش سیستم ایمنی برای پاکسازی عفونت منجر به التهاب کیسه های هوایی ریه (آلوئول) می شود. این التهاب در نهایت می تواند باعث پر شدن کیسه های هوا با چرک و مایعات شود و علائم ذات الریه را ایجاد کند.

انواع مختلفی از عوامل عفونی می توانند باعث ذات الریه شوند، از جمله باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها.

پنومونی باکتریایی

شایع ترین علت پنومونی باکتریایی استرپتوکوک پنومونیه است. علل دیگر عبارتند از:

• مایکوپلاسما پنومونیه
• هموفیلوس آنفولانزا
• لژیونلا پنوموفیلا

پنومونی ویروسی

ویروس های تنفسی اغلب عامل ذات الریه هستند. نمونه هایی از عفونت های ویروسی که می توانند باعث ذات الریه شوند عبارتند از:

• آنفولانزا (آنفولانزا)
• ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)
• راینوویروس ها (سرماخوردگی)
• عفونت ویروس پاراآنفلوانزا انسانی (HPIV).
• عفونت متاپنوموویروس انسانی (HMPV).
• سرخک
• آبله مرغان (ویروس واریسلا زوستر)
• عفونت آدنوویروس
• ابتلا به کرونا ویروس
• عفونت SARS-CoV-2 (ویروسی که باعث کووید-19 می شود)

اگرچه علائم پنومونی ویروسی و باکتریایی بسیار شبیه به هم هستند اما پنومونی ویروسی معمولا خفیف‌تر است. بدون درمان در عرض 1 تا 3 هفته بهبود می یابد.

به گفته اطلاعات موسسه ملی قلب، ریه و خون،  افراد مبتلا به پنومونی ویروسی در معرض خطر ابتلا به ذات الریه باکتریایی هستند.

پنومونی قارچی

قارچ های ناشی از خاک یا مدفوع پرندگان می توانند باعث ذات الریه شوند. آنها اغلب در افراد با سیستم ایمنی ضعیف باعث ذات الریه می شوند. نمونه هایی از قارچ هایی که می توانند باعث ذات الریه شوند عبارتند از:

• پنوموسیستیس جیرووسی
• گونه های کریپتوکوکوس
• گونه های هیستوپلاسموز

عوامل خطر ذات الریه

هر کسی ممکن است به ذات الریه مبتلا شود، اما گروه های خاصی در معرض خطر بیشتری هستند. این گروه ها عبارتند از:

• نوزادان از بدو تولد تا 2 سالگی
• افراد 65 سال و بالاتر
• افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف به دلیل:
  • بارداری
  • ایدز
  • استفاده از برخی داروها، مانند استروئیدها یا داروهای خاص سرطان
• افراد مبتلا به بیماری های مزمن خاص مانند:
  • آسم
  • فیبروز سیستیک
  • دیابت
  • COPD
  • نارسایی قلبی
  • بیماری سلول داسی شکل
  • بیماری کبدی
  • بیماری کلیوی
• افرادی که اخیراً در بیمارستان بستری شده اند یا در حال حاضر در بیمارستان بستری هستند، به خصوص اگر از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند.
• افرادی که اختلال مغزی داشته اند که می تواند بر توانایی بلع یا سرفه تأثیر بگذارد، مانند:
  • سکته
  • آسیب سر
  • زوال عقل
  • بیماری پارکینسون
• افرادی که به طور منظم در معرض محرک های ریه، مانند آلودگی هوا و بخارات سمی، به ویژه در محل کار قرار دارند.
• افرادی که در محیط زندگی شلوغ مانند زندان یا خانه سالمندان زندگی می کنند.
• افرادی که سیگار می کشند، که خلاص شدن از شر مخاط در مجاری تنفسی را برای بدن دشوارتر می کند.
• افرادی که مواد مخدر مصرف می کنند یا مقادیر زیادی الکل می نوشند که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و احتمال استنشاق بزاق یا استفراغ به ریه ها را به دلیل آرام بخشی افزایش می دهد.

تشخیص پنومونی

پزشک با گرفتن سابقه پزشکی شروع می کند. آنها سوالاتی در مورد زمانی که علائم برای اولین بار ظاهر شد و سلامت فرد به طور کلی می پرسند.

سپس معاینه فیزیکی می کنند. این شامل گوش دادن به ریه ها با گوشی پزشکی برای نشیدن هرگونه صداهای غیرطبیعی است.

بسته به شدت علائم و خطر عوارض، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها را نیز تجویز کند:

رادیوگرافی قفسه سینه

رادیوگرافی به پزشک کمک می کند تا علائم التهاب در قفسه سینه را جستجو کند. اگر التهاب وجود داشته باشد، رادیوگرافی همچنین می تواند پزشک را از محل و وسعت آن مطلع کند.

کشت خون

این آزمایش از نمونه خون برای تایید عفونت استفاده می کند. کشت همچنین می تواند به شناسایی عواملی که ممکن است باعث بیماری شود کمک کند.

کشت خلط

در طی کشت خلط، پس از سرفه های عمیق، نمونه ای از مخاط جمع آوری می شود. سپس به آزمایشگاه فرستاده می شود تا برای شناسایی علت عفونت مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

پالس اکسیمتری

پالس اکسیمتری میزان اکسیژن خون را اندازه گیری می کند. سنسوری که روی یکی از انگشتان قرار می گیرد می تواند نشان دهد که آیا ریه های شما اکسیژن کافی را در جریان خون حرکت می دهند یا خیر.

سی تی اسکن

سی تی اسکن تصویر واضح و دقیق تری از ریه ها ارائه می دهد.

نمونه مایع

اگر پزشک مشکوک باشد که در فضای جنب قفسه سینه مایع وجود دارد، ممکن است با استفاده از سوزنی که بین دنده ها قرار داده شده است، نمونه مایع را بگیرد. این آزمایش می تواند به شناسایی علت عفونت کمک کند.

برونکوسکوپی

برونکوسکوپی راه های هوایی در ریه ها را بررسی می کند. این کار را با استفاده از دوربینی در انتهای یک لوله انعطاف‌پذیر انجام می‌دهد که به آرامی به سمت پایین گلو و به داخل ریه‌ها هدایت می‌شود.

اگر علائم اولیه شدید باشد یا اگر در بیمارستان بستری هستید و به آنتی بیوتیک ها پاسخ خوبی نمی دهید، ممکن است پزشک این آزمایش را انجام دهد.

درمان پنومونی

درمان به نوع ذات الریه، شدت آن و سلامت عمومی بستگی دارد.

داروهای تجویزی

پزشک ممکن است دارویی برای کمک به درمان پنومونی تجویز کند. آنچه تجویز می شود به علت خاص ذات الریه بستگی دارد.

آنتی بیوتیک های خوراکی می توانند اکثر موارد پنومونی باکتریایی را درمان کنند. همیشه کل دوره آنتی بیوتیک خود را مصرف کنید، حتی اگر احساس بهتری دارید. عدم انجام این کار می تواند از بهبود عفونت جلوگیری کند و ممکن است در آینده درمان آن سخت تر شود.

داروهای آنتی بیوتیک روی ویروس ها اثر نمی کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است یک ضد ویروس تجویز کند. با این حال، بسیاری از موارد ذات الریه ویروسی خود به خود با مراقبت در منزل برطرف می شود.

برای درمان پنومونی قارچی از داروهای ضد قارچ استفاده می شود. ممکن است مجبور شوید این دارو را برای چند هفته مصرف کنید تا عفونت برطرف شود.

داروهای بدون نسخه

پزشک همچنین ممکن است داروهای بدون نسخه (OTC) را برای تسکین درد و تب توصیه کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسپرین
• ایبوپروفن (ادویل، موترین)
• استامینوفن (تیلنول)

پزشک همچنین ممکن است داروهای ضد سرفه را برای آرام کردن سرفه توصیه کند تا بتوانید استراحت کنید. به خاطر داشته باشید که سرفه به حذف مایعات از ریه ها کمک می کند، بنابراین نباید آن را به طور کامل از بین ببرید.

درمان های خانگی

اگرچه درمان‌های خانگی واقعاً ذات‌الریه را درمان نمی‌کنند، اما کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش علائم انجام دهید.

سرفه یکی از شایع ترین علائم ذات الریه است. راه های طبیعی برای تسکین سرفه عبارتند از غرغره کردن آب نمک یا نوشیدن چای نعناع.

کمپرس های خنک می توانند تب را کاهش دهند. نوشیدن آب گرم یا خوردن یک کاسه سوپ گرم می تواند به رفع سرما کمک کند.

می توانید با استراحت زیاد و نوشیدن مایعات فراوان به بهبودی خود کمک کرده و از عود آن جلوگیری کنید.

اگرچه درمان های خانگی می توانند به کاهش علائم کمک کنند، مهم است که به برنامه درمانی خود پایبند باشید. هر گونه داروی تجویز شده را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

بستری شدن در بیمارستان

اگر علائم شما بسیار شدید است یا سایر مشکلات سلامتی دارید، ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشید. در بیمارستان، پزشکان می توانند ضربان قلب، درجه حرارت و تنفس را بررسی کنند. درمان بیمارستانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آنتی بیوتیک های تزریقی
• درمان تنفسی که شامل رساندن داروهای خاص به طور مستقیم به ریه ها یا آموزش انجام تمرینات تنفسی برای به حداکثر رساندن اکسیژن است.
• اکسیژن درمانی برای حفظ سطح اکسیژن در جریان خون (بسته به شدت از طریق لوله بینی، ماسک صورت یا دستگاه تنفس مصنوعی)

عوارض ذات الریه

ذات الریه ممکن است عوارضی ایجاد کند، به ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا بیماری مزمنی مانند دیابت دارند.

عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بدتر شدن بیماری مزمن. اگر بیماری خاصی دارید، ذات‌الریه می‌تواند آنها را تشدید کند. این بیماری شامل نارسایی احتقانی قلب و آمفیزم است. در برخی افراد، ذات الریه خطر حمله قلبی را افزایش می دهد.
• باکتریمی. باکتری های ناشی از عفونت پنومونی ممکن است به جریان خون شما سرایت کنند. می تواند منجر به کاهش خطرناک فشار خون، شوک سپتیک و در برخی موارد نارسایی اندام شود.
• آبسه ریه. اینها حفره هایی در ریه ها هستند که حاوی چرک هستند. آنتی بیوتیک ها می توانند آنها را درمان کنند. گاهی اوقات ممکن است برای از بین بردن چرک نیاز به جراحی باشد.
• اختلال در تنفس. ممکن است هنگام نفس کشیدن برای دریافت اکسیژن کافی مشکل داشته باشید. ممکن است لازم باشد از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده کنید.
• سندرم دیسترس تنفسی حاد. این نوع شدید نارسایی تنفسی و یک اورژانس پزشکی است.
• پلورال افیوژن. اگر ذات الریه درمان نشود، ممکن است مایعی در اطراف ریه ها در پلور ایجاد شود که به آن افیوژن پلور می گویند. پلور غشاهای نازکی هستند که بیرون ریه ها و داخل قفسه سینه را می پوشانند. مایع ممکن است عفونی شود و نیاز به تخلیه داشته باشد.
• آسیب کلیه، قلب و کبد. این اندام ها ممکن است در صورت عدم دریافت اکسیژن کافی یا واکنش بیش از حد سیستم ایمنی به عفونت آسیب ببینند.
• مرگ. در برخی موارد، ذات الریه می تواند کشنده باشد. طبق گزارش CDC، نزدیک به 44000 نفر در ایالات متحده در سال 2019 بر اثر ذات الریه جان خود را از دست دادند.

جلوگیری از پنومونی

در بسیاری از موارد، پنومونی قابل پیشگیری است.

واکسیناسیون

اولین خط دفاعی در برابر ذات الریه، واکسینه شدن است. چندین واکسن وجود دارد که می تواند به پیشگیری از ذات الریه کمک کند.

Prevnar 13 و Pneumovax 23

این دو واکسن پنومونی به محافظت در برابر ذات الریه و مننژیت ناشی از باکتری پنوموکوک کمک می کند. پزشک می تواند به شما بگوید که کدام یک ممکن است برای شما بهتر باشد.

Prevnar 13 در برابر 13 نوع باکتری پنوموکوک موثر است. CDC این واکسن را برای موارد زیر توصیه می کند:

• کودکان زیر 2 سال
• افراد بین 2 تا 64 سال با بیماری مزمنی که خطر ابتلا به ذات الریه را در آنها افزایش می دهد
• بزرگسالان 65 سال و بالاتر به توصیه پزشک

پنوموواکس 23 در برابر 23 نوع باکتری پنوموکوک موثر است. CDC آن را برای موارد زیر توصیه می کند:

• بزرگسالان 65 سال و بالاتر
• بزرگسالان 19 تا 64 ساله که سیگار می کشند
• افراد بین 2 تا 64 سال با بیماری مزمنی که خطر ابتلا به ذات الریه را در آنها افزایش می دهد

واکسن آنفولانزا

ذات الریه اغلب می تواند یکی از عوارض آنفولانزا باشد، بنابراین حتما واکسن آنفولانزای سالانه دریافت کنید. CDC توصیه می کند که همه افراد 6 ماهه و بزرگتر واکسینه شوند، به ویژه آنهایی که ممکن است در معرض خطر عوارض آنفولانزا باشند.

واکسن Hib

این واکسن در برابر هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b (Hib)، نوعی باکتری که می تواند باعث ذات الریه و مننژیت شود، محافظت می کند. CDC این واکسن را برای موارد زیر توصیه می کند:

• همه کودکان زیر 5 سال
• کودکان بزرگتر یا بزرگسالان واکسینه نشده که دارای شرایط سلامت خاصی هستند
• افرادی که پیوند مغز استخوان انجام داده اند

طبق گفته موسسه ملی قلب، ریه و خون، واکسن های ذات الریه از همه موارد این بیماری جلوگیری نمی کند. اما اگر واکسینه شده باشید، احتمالاً به بیماری خفیف‌تر و کوتاه‌تر و همچنین خطر کمتری برای عوارض مبتلا خواهید شد.

سایر نکات پیشگیرانه

علاوه بر واکسیناسیون، کارهای دیگری نیز وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از ذات الریه انجام دهید:

• اگر سیگار می کشید، سعی کنید آن را ترک کنید. سیگار کشیدن شما را مستعد ابتلا به عفونت های تنفسی، به ویژه ذات الریه می کند.
• به طور مرتب دست های خود را حداقل به مدت 20 ثانیه با آب و صابون بشویید.
• سرفه و عطسه خود را بپوشانید. دستمال های استفاده شده را به سرعت دور بریزید.
• برای تقویت سیستم ایمنی بدن یک سبک زندگی سالم را حفظ کنید. استراحت کافی داشته باشید، رژیم غذایی متعادل داشته باشید و به طور منظم ورزش کنید.

آیا ذات الریه قابل درمان است؟

انواع عوامل عفونی باعث ذات الریه می شوند. با شناخت و درمان مناسب، بسیاری از موارد پنومونی را می توان بدون عارضه از بین برد.

برای عفونت های باکتریایی، قطع زودهنگام آنتی بیوتیک می تواند باعث شود که عفونت به طور کامل از بین نرود. این بدان معنی است که ذات الریه ممکن است عود کند.

قطع زودهنگام آنتی بیوتیک نیز می تواند به مقاومت آنتی بیوتیکی کمک کند. درمان عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک دشوارتر است.

ذات الریه ویروسی اغلب در عرض 1 تا 3 هفته با درمان خانگی برطرف می شود. در برخی موارد ممکن است به داروهای ضد ویروسی نیاز داشته باشید.

داروهای ضد قارچ پنومونی قارچی را درمان می کنند. ممکن است به دوره درمان طولانی تری نیاز داشته باشد.

پنومونی در بارداری

ذات الریه ای که در دوران بارداری رخ می دهد، ذات الریه بارداری نامیده می شود. افراد باردار بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری هایی مانند ذات الریه هستند. این به دلیل سرکوب طبیعی سیستم ایمنی است که در دوران بارداری اتفاق می افتد.

علائم ذات الریه در سه ماهه بارداری متفاوت نیست. با این حال، ممکن است به دلیل ناراحتی‌های دیگری که ایجاد می‌کند، بعداً در بارداری متوجه برخی از آنها شوید.

اگر باردار هستید، به محض شروع علائم ذات الریه با پزشک خود تماس بگیرید. ذات الریه بارداری می تواند منجر به عوارض مختلفی مانند زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد شود.

پنومونی در کودکان

ذات الریه می تواند یک بیماری نسبتاً شایع دوران کودکی باشد. بر اساس گزارش صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) سالانه از هر 71 کودک در سراسر جهان یک نفر به ذات الریه مبتلا می شود.

علل ذات الریه دوران کودکی می تواند بسته به سن متفاوت باشد. به عنوان مثال، پنومونی ناشی از ویروس های تنفسی، استرپتوکوک پنومونیه و هموفیلوس آنفلوآنزا در کودکان زیر 5 سال شایع تر است.

پنومونی ناشی از مایکوپلاسما پنومونیه اغلب در کودکان 5 تا 13 ساله مشاهده می شود. مایکوپلاسما پنومونیه یکی از علل پنومونی راه رفتن است. این نوع خفیف‌تر پنومونی است.

اگر متوجه علائم زیر در فرزندتان شدید به پزشک اطفال مراجعه کنید:

• در تنفس مشکل دارد
• انرژی ندارد
• تغییراتی در اشتها دارد

چشم انداز

اکثر مردم به درمان پاسخ می دهند و از ذات الریه بهبود می یابند. مانند درمان، زمان بهبودی به نوع ذات الریه ، شدت آن و وضعیت سلامت عمومی بستگی دارد.

یک فرد جوان ممکن است یک هفته پس از درمان احساس کند که به حالت عادی بازگشته است. برخی دیگر ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا بهبود یابند و ممکن است خستگی طولانی مدت داشته باشند. اگر علائم شدید باشد، بهبودی ممکن است چند هفته طول بکشد.

این مراحل را برای کمک به بهبودی و جلوگیری از بروز عوارض در نظر بگیرید:

• به برنامه درمانی که پزشکتان تهیه کرده است پایبند باشید و تمام داروها را طبق دستور مصرف کنید.
• حتما استراحت کافی داشته باشید تا به بدنتان در مبارزه با عفونت کمک کنید.
• به مقدار زیاد مایعات بنوشید.
• از پزشک خود بپرسید که چه زمانی باید قرار ملاقات بعدی را تعیین کنید. آنها ممکن است بخواهند یک رایوگرافی دیگر از قفسه سینه انجام دهند تا مطمئن شوند که عفونت برطرف شده است.

خلاصه

پنومونی یک عفونت ریه است که توسط باکتری ها، ویروس ها یا قارچ ها ایجاد می شود. واکنش سیستم ایمنی بدن به این عفونت باعث می شود کیسه های هوایی ریه مملو از چرک و مایعات شود که منجر به علائمی مانند مشکلات تنفسی، سرفه با یا بدون مخاط، تب و لرز می شود.

برای تشخیص ذات الریه، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و در مورد سابقه پزشکی صحبت می کند. ممکن است آزمایشات بیشتری مانند رادیوگرافی قفسه سینه را توصیه کنند.

درمان بستگی به علت عفونت دارد. ممکن است شامل آنتی بیوتیک، داروهای ضد ویروسی یا داروهای ضد قارچ باشد.

پنومونی اغلب در عرض چند هفته از بین می رود. در صورت بدتر شدن علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید زیرا ممکن است برای پیشگیری یا درمان عوارض جدی‌تر نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید.

در صورت نیاز به خدمات پزشکی و درمان در منزل و همچنین ویزیت آنلاین پزشک عمومی و متخصص کافی ست با کارشناس ما به شماره 09026797779 تماس بگیرید و یا در واتساپ پیام دهید.

منبع