سرطان استخوان چیست ؟ سرطان استخوان زمانی رخ می دهد که سلول های غیرمعمول به طور خارج از کنترل در استخوان رشد می کنند و بافت نرمال استخوان را از بین می برند. سرطان استخوان ممکن است از استخوان شروع شود یا از قسمت های دیگر بدن (متاستاز) به استخوان شیوع یابد. سرطان استخوان نادر است. اکثر تومورهای استخوانی خوش خیم هستند، به این معنی که سرطانی نیستند و به سایر نقاط بدن سرایت نمی کنند. اما ممکن است استخوان ها را ضعیف کرده و منجر به شکستگی استخوان یا مشکلات دیگر شوند.
انواع سرطان استخوان
چند نوع تومور خوش خیم استخوانی شایع وجود دارد:
تومور استخوان و غضروف
شایع ترین نوع سرطان استخوان است. اغلب در افراد زیر 20 سال اتفاق می افتد.
تومور سلول بزرگ
معمولاً در ساق پا رخ می دهد. در موارد نادر ممکن است سرطانی باشند.
استئوئید استئوما
اغلب در استخوان های بلند اتفاق می افتد، معمولاً در اوایل 20 سالگی.
استئوبلاستوما
یک تومور نادر است که عمدتا در افراد جوان در ستون فقرات و استخوان های بلند رشد می کند.
آنکندروم معمولاً در استخوان های دست و پای شما ظاهر می شود. اغلب هیچ علامتی ندارد. این شایع ترین نوع تومور دست است.
در صورت نیاز به خدمات پزشکی و درمان در منزل و همچنین ویزیت آنلاین پزشک عمومی و متخصص کافی ست با کارشناس ما به شماره 09026797774 تماس بگیرید و یا در واتساپ پیام دهید.
سرطان استخوان اولیه
سرطان استخوان اولیه یا سارکوم استخوان، یک تومور سرطانی است که از استخوان شروع می شود. متخصصان مطمئن نیستند که علت آن چیست اما ژن های ممکن است نقش داشته باشند. برخی از رایج ترین انواع سرطان استخوان اولیه عبارتند از:
استئوسارکوما
اغلب در اطراف زانو و بالای بازو ایجاد می شود. معمولا نوجوانان و جوانان به آن مبتلا می شوند اما نوع دیگری در بزرگسالانی که به بیماری پاژه دچار هستند رایج است.
سارکوم یوئینگ
معمولاً در افراد بین 5 تا 20 سال اتفاق می افتد. دنده ها ، لگن ، ساق و بازو شایع ترین محل ها هستند. همچنین ممکن است در بافت نرم اطراف استخوان شروع شود.
کندروسارکوم
اغلب در افراد بین 40 تا 70 سال اتفاق می افتد. لگن، ساق پا ، بازو و شانه محل های رایج این سرطان است که از سلول های غضروف شروع می شود.
مولتیپل میلوما اگرچه در استخوان ها اتفاق می افتد اما سرطان استخوان اولیه نیست. بلکه سرطان مغز استخوان است، بافت نرم داخل استخوان ها.
سرطان استخوان ثانویه
سرطان در استخوان ها معمولاً در نقاط دیگر بدن شروع می شود. به عنوان مثال، اگر سرطان ریه به استخوان ها سرایت کرده باشد، این سرطان استخوان ثانویه است. هر گونه سرطانی که از قسمتی از بدن به قسمت دیگر منتقل شود، سرطان متاستاتیک نامیده می شود. سرطان هایی که معمولاً به استخوان گسترش می یابند عبارتند از:
- سرطان پستان
- سرطان پروستات
- سرطان ریه
عوامل خطر سرطان استخوان
مواردی که احتمال ابتلا به سرطان استخوان را افزایش می دهد عبارتند از:
مشکلات ارثی
بیماری هایی که از طریق ژن ها منتقل می شوند ، مانند سندرم لی فرامنی و سرطان چشم به نام رتینوبلاستوما، احتمال ابتلا به سرطان استخوان را افزایش می دهد.
بیماری پاژه
این بیماری خوش خیم استخوان همچنین ممکن است احتمال ابتلا را افزایش دهد.
علائم سرطان استخوان
ممکن است علائم تومور استخوانی را متوجه نشوید، چه سرطان باشد چه نباشد. پزشک ممکن است با مشاهده رادیوگرافی برای مشکل دیگری مانند پیچ خوردگی، آن را تشخیص دهد. اما علائم می تواند شامل دردی باشد که:
- در ناحیه تومور است
- خفیف یا دردناک است
- با فعالیت بدتر می شود
- شب شما را بیدار می کند
آسیب دیدگی باعث ایجاد تومور استخوانی نمی شود. علائم دیگر مربوط به تومورهای استخوانی عبارتند از:
- تب
- تعریق شبانه
- تورم در اطراف استخوان
- لنگ زدن
- خستگی
- کاهش وزن
تشخیص سرطان استخوان
پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی شما سوال می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. آنها تصاویر استخوان های شما را از طریق روش های تصویربرداری مانند:
- رادیوگرافی. تومورها و اندازه آنها را نشان می دهد.
- سی تی اسکن. از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر دقیق تر استفاده می کند.
- اسکن MRI. از ام آر آی برای نشان دادن درون بدن استفاده می شود.
- پت اسکن. تکنسین یک گلوکوز رادیواکتیو را به عروق تزریق می کند. سپس یک اسکنر سلول های سرطانی را تشخیص می دهد، که از گلوکز بیشتری نسبت به سلول های معمولی استفاده می کنند.
- اسکن استخوان. تکنسین مواد رادیواکتیو متفاوتی را به عروق شما تزریق می کند. این مواد در استخوان ها جمع می شود، جایی که اسکنر می تواند آن را ببیند.
پزشک همچنین ممکن است آزمایش خون را برای یافتن دو آنزیم که می توانند نشانه های سرطان خون باشند، انجام دهد. یک عمل به نام بیوپسی می تواند تشخیص را تأیید کند. پزشک نمونه ای از تومور را با سوزن یا از طریق برش روی پوست بر می دارد. تکنسین به بافت یا سلول ها زیر میکروسکوپ نگاه می کند. آنها می توانند تشخیص دهند که تومور خوش خیم است یا سرطان اولیه یا ثانویه. آنها همچنین می توانند تصوری از سرعت رشد آن داشته باشند.
درمان سرطان استخوان
اگر تومور خوش خیم باشد، پزشک آن را با دارو درمان می کند یا ممکن است فقط تغییرات را نظارت کند. آنها ممکن است تومورهای خوش خیمی را که احتمال متاستاز یا سرطان آنها بیشتر است، خارج کنند. در برخی موارد ، تومورها حتی پس از درمان عود می کنند. تومورهای سرطانی نیاز به درمان و مراقبت بیشتری از سوی متخصصان دارند. درمان به چندین عامل بستگی دارد از جمله میزان گسترش آن که متخصصان برای تعیین مرحله آن استفاده می کنند. سلولهای سرطانی که فقط در تومور استخوان و ناحیه اطراف آن قرار دارند در مرحله "موضعی" قرار دارند. مواردی که به نواحی دیگر بدن شما سرازیر شده اند یا جدی تر هستند، درمان آنها سخت تر است.
درمانهای متداول سرطان استخوان عبارتند از:
جراحی نجات اندام
پزشک قسمتی از استخوان مبتلا به سرطان را بر می دارد اما ماهیچه ها ، تاندون ها یا سایر بافتهای مجاور را باقی می گذارد. آنها یک ایمپلنت فلزی به جای استخوان قرار می دهند. اگر تومور بزرگ باشد یا به اعصاب و عروق خونی برسد، پزشک ممکن است اندام را بردارد. پس از آن ممکن است اندام مصنوعی جایگزین شود.
رادیوتراپی
این روش سلول های سرطانی را از بین می برد و با اشعه ایکس قوی تومورها را کوچک می کند. پزشکان اغلب همراه با جراحی از آن استفاده می کنند.
شیمی درمانی
این روش با داروهای سرطانی سلول های تومور را از بین می برد. پزشک ممکن است قبل از جراحی ، بعد از جراحی یا برای درمان سرطان متاستاتیک از آن استفاده کند.
درمان هدفمند. این درمان دارویی تغییرات ژنتیکی ، پروتئینی یا سایر تغییرات درون یا پیرامون سلول های سرطانی را مورد هدف قرار می دهد.
در صورت نیاز به خدمات پزشکی و درمان در منزل و همچنین ویزیت آنلاین پزشک عمومی و متخصص کافی ست با کارشناس ما به شماره 09026797774 تماس بگیرید و یا در واتساپ پیام دهید.
چشم انداز سرطان استخوان
درمان سرطان استخوان می تواند به مرور زمان مشکلاتی در قلب، ریه ها، مغز، شنوایی ، استخوان ها یا باروری ایجاد کند. این مهم است که به طور منظم توسط پزشک معاینه شوید تا از این عوارض مراقبت کنید و مطمئن شوید سرطان استخوان عود نمی کند. بهبودی از سرطان استخوان بستگی به نوع و مرحله آن دارد. به طور کلی ، بیش از 75 درصد افرادی که به آن مبتلا می شوند حداقل 5 سال پس از تشخیص به زندگی ادامه می دهند.
منبع